Jak rozmawiać z dzieckiem, które boi się szkolnego debiutu?
Bardziej świadomi rodzice i nauczyciele znają różnicę między motywacją wewnętrzną i zewnętrzną. Wewnętrzna – to po prostu szczera chęć, by uczyć się i pracować dla samej przyjemności. Zewnętrzna – to system nagród itp. wzmocnień, które stanowią zachętę do działania. O tym, która z nich jest lepsza, mówi dr Zuzanna Gazdowska, psycholog z Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS.
Zbliża się koniec roku szkolnego, niedługo poznamy oceny końcowe. Jaki jest Wasz stosunek do ocen zdobytych przez dzieci?
Przedłużające się nauczanie zdalne na większość uczniów wpływa niekorzystnie. Jeśli widzisz, że twojemu dziecku nic się nie chce, że przerastają je zaległości w nauce, nie umie narzucić sobie dyscypliny, to wiedz, że nie tylko wy macie taki problem. Sprawdź, co można na to poradzić.
To, kim dziecko w przyszłości będzie, jakimi wartościami będzie się kierowało i jaki model aktywności społecznej zaakceptuje, rozstrzyga się głównie między końcówką szkoły podstawowej a edukacją w szkole średniej. Co dla mózgu nastolatka jest priorytetem?
Doradzając dzieciom w kwestii wyboru profilu klasy lub szkoły, czasem oceniamy ich uzdolnienia. Uwaga! Od tego, co i jak mówimy bardzo dużo zależy!
Twoje nastoletnie dziecko chodzi ciągle niewyspane? Nic dziwnego! W okresie dorastania mózg potrzebuje dużo więcej snu niż w dorosłym życiu.
Współczesne nastolatki nie buntują się przeciwko światu jak ich rówieśnicy w poprzednich pokoleniach. Są pragmatyczni, realnie oceniają fakty. Chociaż nie odrzucają tradycyjnych wartości i używają dla ich nazwania tych samych pojęć, często rozumieją je zupełnie inaczej niż ich rodzice i nauczyciele.
„Jest taki leniwy!”, „Tylko by siedział w tych swoich grach!”, „Nic go nie interesuje” – to tylko kilka z komunikatów, które często można usłyszeć od rodziców nastolatków. Za nimi zazwyczaj pojawia się nagląca potrzeba znalezienia odpowiedzi na kwestie: „Jak go zmotywować do nauki?”, „Co zrobić, aby odciągnąć go od multimediów?”, „Jak go nakłonić, aby się zainteresował czymś wartościowym, zrozumiał, że szkoła jest ważna?”, „Co mogę zrobić, aby był bardziej wytrwały i konsekwentny?”.
Rodzice zwykle chcą, żeby dzieci dobrze się uczyły, były sumienne, rzetelne i porządne. I nie ma w tym nic dziwnego – to przymioty pożądane w życiu odpowiedzialnego człowieka. Ale warto pamiętać o tym, że cechy te – jeśli wystąpią w dużym nasileniu – niosą ryzyko perfekcjonizmu. A perfekcjoniści mogą mieć w życiu trudno.
W czasie intensywnych przygotowań do konkursów i egzaminów, a także w całym okresie rekrutacji dziecko przeżywa stres. Oto trzy strategie radzenia sobie z napięciem i propozycja, jak dopasować je do etapów działań w tym roku szkolnym.
Nowa szkoła może okazać wielką szansą, ale i wielkim zawodem. Ważne, żebyśmy my, rodzice, wspierali nasze dzieci w nowym środowisku i uświadamiali im, że proces adaptacji nie zawsze przebiega gładko i bezproblemowo. Najlepiej sprawdza się metoda „do trzech razy sztuka”: warto zaczekać trzy dni, trzy lekcje, trzy tygodnie zanim podejmie się decyzję o zmianie klasy lub szkoły. Na razie potrzebne są wspierające rozmowy i konkretne argumenty, które pozwolą młodemu człowiekowi inaczej spojrzeć na sytuację.
Dla niektórych uczniów wyniki rekrutacji do szkół średnich są niepomyślne. Nie dostali się do żadnej szkoły lub dostali się nie tam, gdzie chcieli. Jak wspierać dzieci przeżywające takie niepowodzenie?
Jeśli słowa ranking, progi punktowe, system rekrutacji, logowanie budzą niepokój, to zapewne jesteście Państwo rodzicami ósmoklasistów i razem z nimi stoicie przed decyzją wyboru szkoły.
Jak można pomóc młodym ludziom wracającym do szkoły po nauczaniu zdalnym? Jak wzmacniać ich motywację? Radzi dr Zuzanna Gazdowska, psycholog z Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS.
To nie będzie kolejny poradnik z mądrą, wypunktowaną listą „gotowców” do odhaczenia. Ponieważ w ostatnim czasie bardzo wiele zostało już powiedziane i napisane. Z nagłówków krzyczą hasła „Jak być dobrym rodzicem”, „Jak pomagać dziecku w czasie pandemii”, „Jak efektywnie organizować czas”… Ale tak mało mówi się o tym, że sytuacja, w której się znaleźliśmy to wyjątkowe realia kryzysowe, a kryzys to okoliczności, których wspólnym mianownikiem jest aspekt zagrożenia, „sytuacja, w której doświadczamy przeszkody, której pokonanie wydaje się przekraczać nasze zasoby i nasze mechanizmy radzenia sobie” (za Anną Tulczyńską, psychoterapeutką poznawczo-behawioralna i socjoterapeutką). Dlatego naturalnym jest, że możemy się bać i wątpić, że możemy być zmęczeni i zniechęceni oraz, że potrzebujemy czasu na adaptację. Wszyscy. Rodzice, ich nastoletnie dzieci – uczniowie oraz nauczyciele. Pomówmy zatem o wyzwaniach i ich pozytywnych aspektach.
Odpowiadamy na najczęstsze pytania rodziców
Każdy człowiek jest wyjątkowy – ma niepowtarzalne cechy, uzdolnienia i marzenia. Ma swoje zalety i… - no cóż, przywykło się uważać, że każdy ma swoje wady. Ale większość cech, które nazywa się wadami, można także postrzegać jako mocne strony.