Organizacja pomocy w nauce czytania i pisania w szkole

Trudności w pisaniu i czytaniu z dysleksją. Fot. Catalin Petolea / Shutterstock

Uczeń z dysleksją w szkole - jakiego rodzaju pomoc może otrzymać i w jaki sposób przebiega jej organizacja?

Tekst pochodzi z Przewodnika metodycznego do programu eduSensus DYSLEKSJA PRO. Poziom 2.

eduSensus Dysleksja PRO 2.jpg

Dyrektor szkoły odpowiedzialny jest za organizację pomocy psychologiczno-pedagogicznej w placówce, którą zarządza. Korzystanie z tej pomocy jest dobrowolne i nieodpłatne.

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, zajęcia specjalistyczne, zajęcia wyrównawcze, samodzielna praca w domu


Wśród zajęć dla uczniów z dysleksją najczęściej wymieniane są zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, które może prowadzić osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje uzyskane w jednym z wymienionych obszarów, obejmujących:

  • studia wyższe w zakresie terapii pedagogicznej na poziomie wymaganym do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub placówki, wraz z przygotowaniem pedagogicznym;
  • studia wyższe na poziomie wymaganym do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub placówki i studia pierwszego stopnia lub studia podyplomowe w zakresie terapii pedagogicznej, wraz z przygotowaniem pedagogicznym.

Według obowiązujących przepisów zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, w tym specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać pięciu. Są one rodzajem terapii pedagogicznej, ukierunkowanej na korygowanie i kompensowanie zaburzeń psychoruchowych dziecka jako jednej ze szczególnie ważnych przyczyn niepowodzeń w przedszkolu lub szkole. Zajęcia te zwykle odbywają się raz w tygodniu w wymiarze jednej godziny dydaktycznej dla każdego zespołu. Uczniowie są kwalifikowani na podstawie opinii z poradni psychologiczno--pedagogicznej stwierdzającej występowanie specyficznych trudności w uczeniu się. 

Istota zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, oprócz kształcenia umiejętności czytania (dekodowania, czytania ze zrozumieniem, czytania twórczego) i pisania (ze wzoru – przepisywania, z pamięci, ze słuchu), obejmuje korekcję, czyli usprawnianie nieprawidłowo rozwijających się funkcji poznawczych i ruchowych dziecka oraz ich współdziałania, a także kompensację – stymulowanie funkcji dobrze rozwijających się w celu wspomagania słabiej rozwiniętych lub częściowego ich zastępowania (Bogdanowicz, Bućko, Czabaj, 2008). Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych będących efektem szkolnych niepowodzeń oraz
wypracowanie motywacji do nauki, której zwykle brakuje uczniom z dysleksją, gdyż utracili ją wskutek utrzymujących się niepowodzeń szkolnych. 

Uczniowie ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu ujawniają również problemy w nauce różnych przedmiotów, np. matematyki czy języka obcego. Wówczas wskazane jest, by korzystali z zajęć dydaktyczno-wyrównawczych. Zajęcia te prowadzą nauczyciele posiadający odpowiednie kwalifikacje, np. zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze z zakresu matematyki powinien prowadzić tylko nauczyciel z wykształceniem matematycznym.
Należy pamiętać, że osoby z dysleksją mogą być uzdolnione w różnych dziedzinach czy też mieć szerokie zainteresowania, np. związane ze sportem. Warto zadbać o zdolności i pasje uczniów, proponując im udział w zajęciach dodatkowych rozwijających indywidualne zainteresowania i talenty. Jest to niezwykle ważne szczególnie dla osób doświadczających wielu niepowodzeń szkolnych z powodu dysleksji.

W postępach uczniów z dysleksją bardzo ważna jest motywacja. Jak budować pozytywną motywację dzieci i młodzieży? O odpowiednim dobrze narzędzi do pracy, budowaniu motywacji uczniów, a także dobrych praktykach obejmujących innowacyjne metody pracy pisze Elżbieta Szala w Przewodniku metodycznym, będącym częścią pakietu DYSLEKSJA PRO. Poziom 2.

3_grafika_3_ok.jpg