Spektrum autyzmu. Taką diagnozę otrzymuje coraz więcej dzieci i nastolatków. Co się z nią wiąże? Z jednej strony ulga wynikająca ze zrozumienia powodów własnej odmienności, z drugiej – konieczność poznania swoich potrzeb i nauczenia się sposobów ich wyrażania. Po drodze pojawia się wiele pytań dotyczących dalszego funkcjonowania. Jak radzić sobie w szkole? W jaki sposób nawiązać relacje z rówieśnikami? Wreszcie, jak sprostać wyzwaniom dorosłego życia? Osoby w spektrum mierzą się na co dzień z różnymi barierami, które w neurotypowym świecie nie stanowią żadnej przeszkody. W trudnej sytuacji są zwłaszcza nastolatki, u których problemy charakterystyczne dla okresu dorastania jeszcze się pogłębiają. W dodatku wsparcie rodziców już nie wystarcza. Rozpięty przez nich parasol ochronny okazuje się zbyt ciasny, gdy młodzi ludzie zaczynają uczyć się samodzielności i próbują nawiązywać kontakty z równolatkami. Od pewnego czasu sporo się o tym mówi. To zasługa samorzeczników, którzy opowiadają o swoich doświadczeniach oraz trudnościach i sposobach radzenia sobie z nimi. Ale nie tylko. Także o pracy na rzecz swojego środowiska i o tym, co mają do zaoferowania innym, o swoich talentach, pasjach, zainteresowaniach…